Całość kompozycji mogła symbolizować misterium odradzania się Dionizosa. W połowie XIX wieku w Stambule znane były trzy teatry ormiańskie: Aramjan Thatron , założony przez Howannesa Gaspariana w roku i działający przez dwadzieścia lat, oraz prowadzone przez literatów Srapnona Hekimiana i Mkrticza Pesziktaszliana teatry dzielnicowe.